Wiersz dla Sebstiana

Ja nie potrafię żyć tak, jak dawniej...
Żyć tą nadzieją, która spoczywa na dnie.
Kocham Cię mocno, lecz jakże skrycie.
Cicho, spokojnie i ponad życie.
Bez Ciebie uśmiech - smutkiem się staje,
A oczy we łzach toną dni całe.
I nie wiem już sama, co całe dnie robię,
Bo płaczę i myślę już tylko o Tobie...